Day 13: A hike in Nature Park Puez - Geisler Dolomites

Donderdag 24 september 

Het plan was om vandaag naar Lago Di Braies te gaan, maar gezien de slechte weersomstandigheden, gaan we hier nog enkele dagen mee wachten. Gisteren had de eigenares ons enkele wandelingen hier in de buurt aanbevolen. Gezien dit ook veel dichter is, besluiten we om een wandeling op het gemakje te doen. Om 8u staan we op en eten we nog een lekker ontbijt op ons terras op. 

Ik spot drie leuke kippen en een zwarte kat een beetje verderop in de tuin. Helaas komen ze niet af. We nemen het wandelmapje erbij en kiezen een wandeling om vandaag al eens een eerste indruk van de befaamde dolomieten te verkrijgen. We kiezen voor de wandeling, “Roda de Pütia” en deze starten we bij een grote parking bij de bergpas Passo Delle Erbe. Er staat toch wel wat volk op de parking, maar het is zeker niet de grote massa. 

Bij de start van de wandeling zou je normaal al snel de dolomieten moeten zien. Echter zijn ze niet te zien door de wolken! Ik probeer ze weg te drijven met mijn paraplu of laten we hopen dat hierdoor de regen wegblijft. 

Bij de eerste splitsing, loopt er een groepje van acht personen voorop. Zij gaan naar rechts, dus wij gaan naar links. Aan de linkerkant is er reeds een taverne en schattige schaapjes! 

We wandelen hier helemaal alleen en zien rotsformaties langs het smalle wandelpad. Je kan hier ook naar boven klimmen, maar daar hebben we vandaag geen zin in. 

Terug op het wandelpad, zien we af en toe de bergen vanuit de wolken tevoorschijn komen. 

Vlug een selfie, vooraleer de bergen weer foetsie zijn! 

Vervolgens passeren we de 2de taverne en van hieruit begint er een steile klim. De truien mogen wederom uit. Eens we boven aankomen, zien we leuke houten beelden. Teddy wilt hier eens poseren bij de hoogte van 2100 meter. Hoewel hij gewoon in de rugzak zit te genieten, terwijl wij het werk doen…

Ondertussen eten we elk een broodje met een uitzicht. Redelijk beperkt uitzicht, maar het kan nu ook niet elke dag helderblauwe hemel zijn. Op zo een dag moet het hier wel fantastisch zijn. Dus als de planning het toelaat en er betere vooruitzichten in de loop van de volgende dagen komen, kunnen we wel nog eens terug komen. 

Er is een koude wind, dus de truien gaan weer aan bij de volgende vlakke wandelweg. Er staan ook overal hutjes, soort van vakantiehutjes voor in de winter vermoeden we. Het is hier tenslotte ook een skigebied. Hier en daar komen af en toe de bergen eens piepen. 

Niet alleen de bergen zien we af en toe, maar we spotten wildlife! We moesten dringend een plasje doen en ineens zag ik een marmot! Hij zat redelijk omhoog te genieten van het gras en het uitzicht. Zo schattig! 

Het is trouwens heel erg hoeveel afval we langs de kant van de wandelweg zien liggen. Overal papieren doekjes, mondmaskers en zelfs een paar hondenpoepzakjes. Enorm schadelijk voor de natuur! Wijzelf doen ook een plasje als het hoognodig is, maar nemen tenminste het toiletpapier terug mee in een zijzakje. De handen worden uiteraard daarna ontsmet! Die mensen dat dit allemaal laten rondslingeren, zouden van mij een verbod mogen krijgen om in de natuur nog te mogen wandelen! Totaal geen respect voor de natuur en het aanwezige wildlife. Dit even terzijde... 

We wandelen verder al stijgend met een hoogteverschil van 400 meter. De truien gaan weer uit, want zweten doen we wel ondanks het bewolkte weer. 

Aangekomen bij de top, eten we nog een broodje. Je kan nog een stuk hoger wandelen, maar daar hangen de wolken volledig rondom de berg. Het lijkt ons dan ook nutteloos om nog een beetje te klimmen om vervolgens geen uitzicht te hebben. 

Na een 10-tal minuten te rusten, wandelen we naar beneden, recht de wolken in. 

De meeste wandelaars zijn allemaal gepasseerd en we wandelen zo goed als alleen terug naar de parking. Deze wandeling doet ons ook wel een beetje denken aan Canada. De vegetatie lijkt er ook wel op, of alles begint er herfstachtig uit te zien. 

Terug bij de taverne, wandelen we nog eens bij de schaapjes. Er zitten nu zelfs ook konijntjes, die hier vrij mogen rondlopen. Hopelijk is dit nu en niet altijd… 

Om 16u10 vertrekken we van de parking en zien we nog enkele mooie uitzichten van de bergen. 

Terug op ons appartement, bel ik nog eens met mijn ouders. Hierna eten we onze aperitief, buiten op ons terras op met zicht op de berg. 

Het begint snel af te koelen en te regenen. Ik begin te koken en we eten ons zelfgemaakte avondeten binnen in het appartement op. Smakelijk!

Daarna typ ik nog wat blog, terwijl we de film Enola Holmes op Netflix bekijken. Aangezien het morgen een hele dag zou regenen, hebben we niets op de planning staan. Misschien eens uitslapen dan! Tot morgen! Ciao!

Weer: 7 – 16 °C, wolken

Hike: 17 km

Wildlife: marmot